توضیحات
آویشن
از آویشن هم به عنوان ادویه و هم به عنوان دمنوش و گیاه دارویی استفاده می شود.
همچنین در
- صنایع غذایی (پیتزا، پاستا، ماهی، پنیر، لیکور، ذرت مکزیکی و…)
- دارویی
- بهداشتی
- آرایشی
نیز استفاده می شود.
35 خاصیت بی نظیر آویشن
- ضد عفونی کننده
- ضد میکروب و قارچ و انگل
- از نظر طب سنتی طبیعتی گرم و خشک دارد
- ادرار آور
- عرق آور
- شیر آور
- حیض آور
- کمک به زایمان بدون درد
- باز کننده گرفتگی روده ها و پاک کننده سینه
- رفع تنگی نفس
- تقویت کننده معده، کبد، طحال و کلیه
- تحلیل اماس و خون منجمد شده دراثر سموم نباتی و حیوانی
- بند اوردن خون از سینه و کشتن و خارج کردن انگل های معده
- شکوفه آویشن به تنهایی مسهل خوبی برای سودا بوده و می تواند جانشین آفتیمون باشد
- اگر ۸ گرم گرد آویشن را بانمک و سرکه بیاشامند، مظهر خوبی برای بلغم می باشد
- خوردن ۱۰ گرم آویشن مخلوط با عسل و آبگرم برای بیماری فلج، اقوه، فراموشی، صرع، تقویت قوه باه مفید است
- خوردن تازه آن به صورت سبزی با غذا بسیار مفید است و برای تقویت دید چشم نافع است
- معده را تقویت نموده و کمک به هضم غذا می نمایید
- آشامیدن دم کرده آن با عسل ناراحتی در تنفس را رفع می کند
- خروج ادرار ،حیض،جنین و مشیمه را تسهیل می نماید
- خوردن انگشت پیچ یا لعوق آن با عسل برای خارج کردن بلغم و مواد زائدی که در سینه جمع شده است و تسکین تنگی نفس و سرفه بسیار نافع است.
- ضماد آن با سربرای تحلیل و ورمهای تازه و تحلیل خون بسته و منجمد در اعضا مفید است
- اگر با شراب مخلوط و خورده شود، برای سیاتیک نافع است.
- اگر مقدار ی از آویشن را با ده برابر وزن آب انگور مخلوط نموده و بپزند که ثلث باقی بماند در مورد جمیع خواص از جرم خشک آن بهتر است.
- دم کرده ان برای سکسکه، دل پیچه، قطره قطره ادرار کردن، خورد کردن سنگ مثانه و تسکین درد رحم بسیار نافع است
- دمنوش آویشن برای سرفه های سخت و برونشیت مفید است
- از جوشانده گیاه به عنوان ضدسرفه و برای معالجه سیاه سرفه خورده می شود
- اسانس آن ضد عفونی کننده خیلی قوی است و در فرانسه از دم کرده ۲۰-۱۰ گرم گیاه خشک با یک لیتر آب جوش، برای آرام کردن سرفه ۳ فنجان در روز می خورند.
- در موارد آسم این دم کرده را با عسل مخلوط کرده ۳ فنجان در روز می خورند
- در عهد باستان در جوامع پیشرفته آن روز به عناون بخور های معطر و تصفیه کننده بخصوص در معابد به کار می رفته است
- برگهای آویش سنبل شجاعت و تهور و رشادت بوده است
- در یونان قدیم یعنی در روزگاران قبل از میلاد مسیح مرسوم بوده است اگر می خواسته اند شجاعت و رشادت مردی را تحسین کنند و از او تعریف نمایند می گفتند که او عطر آویشن دارد و بوی آویشن می دهد
- در اساطیر کهن مسیحیان آمده است که در علوفه ای که برای تشک در رختخواب مریم عذرا و حصرت مسیح کودک بکار می رفته گیاه و علف معطر آویشن نیز وجود داشته است.
- سربازان رومی رسم داشتند برای افزایش شجاعت و تهور در آب آویشن حمام کنند.
- حمام آویشن برای تسکین درد مفاصل و کوفتگی عضلات و ایجاد فرح و تازه شدن و رفع خمیدگی مفید است
- برای این منظور از جوشانده ی 6% آویشن استفاده کرده و آن را داخل وان حمام ریخته و مدتی در آن بنشینید
- رسم شناخت آویشن به عنوان سنبل شجاعت قرنها در جوامع بشری حاکم بوده است. به طوری که حتی در قرون وسطی در دوران شوالیه ها نیز هر وقت زن های زیبا قصد تحسین معشوق های شوالیه ی خود را به عنوان مرد شجاع داشتند روبان های زیبایی که روی آن شکل گیاه آویشن بوده به آنها هدیه می دادند.
فصل استفاده از آویشن زمستان است.
آویشن حدود ۳۵۰ گونه دارد.
در ایران ۱۴ گونه گیاه معطر و چند ساله دارد.
در تحقیقی دربارهٔ اثرات گیاهان درمنه، اسطوخودوس و آویشن شیرازی بر روی باکتری‌های Pseudomonas aeruginosa، Staphylococcus aureus و Klebsiella pneumoniae که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، مشاهده شده‌است که هر ۳ اسانس دارای اثر مهارکننده بر روی باکتری‌های بیماری‌زا هستند.
اما اسانس گیاه آویشن شیرازی دارای اثر بهتری در مهار باکتری‌ها نسبت به اسانس گیاهان دیگر داراست.
در اقلیم های ایرانی به آویشن چه می گویند
گونه‌های مختلفی از آویشنیان در کوهستان‌های ایران می‌روید.
در کتب طب سنتی فارسی با نام «حاشا»، «اوشن» و «صعتر الحمیر» نام برده شده‌است.
- هه زوه – در زبان کردی کرمانشاهی
- آنخ یا اَزوِه – در سایر مناطق کردنشین
- کهلیک اوتو – در زبان ترکی
- در آذربایجان غربی بخصوص مناطق کوهستانی نقده رویش قابل توجهی دارد.
- اوشوم و اِزبوئه – در زبان لری به خصوص در مناطق بختیاری
- پلنگ مشک – در زبان مردم رودبار استان گیلان (طعم دهنده اصلی غذایی به نام شامی رودباری است)
- آنخ – به زبان کرمانجی
- آزربه، اَزبویه – در همدان
- آویشن یا آویشم – در اطراف تهران
- زروه – در طالقان
- جعتری، آنوخ، اَزوِه – در زبان کردی
- کهلیک اوتی یا کاکله اوتی – در مناطق ترک‌نشین
- صعتر، زعتر، اوشن، اشمه کوهی، سی سنبر و سوسنبر – در سایر مناطق
- آویشن شیرازی – در شهرستان اقلید
- اَوشُه – در کوخرد و همچنین فارغانات هرمزگان
- اوشه استکو – درمناطق از کوه تشگرد فارغانات
- اُورشُم – در چهارمحال و بختیاری به خصوص در کوهپایه‌های کلار و ناغان و در جلگه دشتهای میانی استان بوشهر
- اُوشِوم – در لریدشتی بوشهری
- ازگند – در نواحی کوهستانی استان سیستان و بلوچستان
- اوریشم – دراستان کهگیلویه و بویراحمد در کوه دنا آویشن دنایی می‌روید که در زبان محلی به آن اوریشم می‌گویند.
تعدد اسامیی که برای همین یک گیاه در کشورمان وجود دارد نشان دهنده محبوبیت و خواص بی نظیر این گیاه است.
پیشنهاد ما استفاده از این گیاه برای دم کردن در زمستان است که کمک بسیاری به دوری از باکتری ها می کند و حتی در دوران #کرونا هم طرفداران بیشتری جذب کرده است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.